×

A further analysis of Cardano’s main tool in the De regula aliza: on the origins of the splittings. (English) Zbl 1392.01008

Gerolamo Cardano (1501–1576) was an Italian scientist, whose interests ranged from being a mathematician, physician, biologist, physicist, chemist, astrologer, astronomer, philosopher, writer, and gambler. Cardano was one of the most influential mathematicians of the Renaissance, and was one of the key figures in the foundation of probability and the pioneer of the binomial coefficients and the binomial theorem in the Western world.
This paper studies related matters in relationship with the Cardano algebra, quadratic irrational numbers and selected kinds of binomials and trinomials. The subjects are discussed in connection with some of Cardano’s favorite strategies in the Ars magna arithmeticae, which is mainly devoted to the study of the shape of solutions. The paper also includes some of Cardano’s contributions to the study of equations of the type \(x^3=a_1x+a_0\), as well as comments on the origin of the splittings.

MSC:

01A40 History of mathematics in the 15th and 16th centuries, Renaissance
12-03 History of field theory

Biographic References:

Cardano, Gerolamo
PDFBibTeX XMLCite
Full Text: DOI

References:

[1] Bortolotti, E, I contributi del tartaglia, del Cardano, del ferrari e Della scuola matematica bolognese alla teoria algebrica delle equazioni cubiche, Studi e memorie per la storia dell’Universitá di Bologna, 10, 55-108, (1926)
[2] Cardano, G. 1539. Heorinymi C. Cardani Medici mediolanensis, Practica arithmetice, et mensurandi singularis. In quaque preter alias continentur, versa pagina demonstrabit. Io. Antonins Castellioneus for Bernardini Calusci, Milan.
[3] Cardano, G. 1545. Hieronymi Cardani, præstantissimi mathematici, philosophi, ac medici, Artis magnae sive de regulis algebraicis, lib. unus. Qui et totius operis de arithmetica, quod Opus perfectum inscripsit, est in ordine decimus. Iohannes Petrius, Nuremberg. · Zbl 1330.01023
[4] Cardano, G. 1570a. Hieronymi Cardani mediolanensis, civisque bononiensis, philosophi, medici et mathematici clarissimi, Opus novum de proportionibus numerorum, motuum, ponderum, sonorum, aliarumque rerum mensurandarum, non solum geometrico more stabilitum, sed etiam varijs experimentis et observationibus rerum in natura, solerti demonstratione illustratum, ad multiplices usus accommodatum, et in V libros digestum. Prætera Artis magnæ, sive de regulis algebraicis, liber unus, abstrusissimus et inexhaustus plane totius arithmeticæ thesaurus, ab authore recens multis in locis recognitus et auctus. Item De aliza regula liber, hoc est, algebraicæ logisticæ suæ, numeros recondita numerandi subtilitate, secundum geometricas quantitates inquirentis, necessaria coronis, nunc demum in lucem edita, Oficina Henricpetrina, Basel, chap Artis magnae sive de regulis algebraicis, lib. unus. Qui et totius operis de arithmetica, quod Opus perfectum inscripsit, est in ordine decimus. Ars magna, quam volgo cossam vocant, sive regulas algebraicas, per D. Hieronymum Cardanum in quadraginta capitula redacta, et est liber decimus suæ Arithmeticæ.
[5] Cardano, G. 1570b. Hieronymi Cardani mediolanensis, civisque bononiensis, philosophi, medici et mathematici clarissimi, Opus novum de proportionibus numerorum, motuum, ponderum, sonorum, aliarumque rerum mensurandarum, non solum geometrico more stabilitum, sed etiam varijs experimentis et observationibus rerum in natura, solerti demonstratione illustratum, ad multiplices usus accommodatum, et in V libros digestum. Prætera Artis magnæ, sive de regulis algebraicis, liber unus, abstrusissimus et inexhaustus plane totius arithmeticæ thesaurus, ab authore recens multis in locis recognitus et auctus. Item De aliza regula liber, hoc est, algebraicæ logisticæ suæ, numeros recondita numerandi subtilitate, secundum geometricas quantitates inquirentis, necessaria coronis, nunc demum in lucem edita, Oficina Henricpetrina, Basel, chap In Librum de Propotionibus Hieronymi Cardani Mediolanensis, civisque Bononiensis, Medici.
[6] Cardano, G. 1570c. Hieronymi Cardani mediolanensis, civisque bononiensis, philosophi, medici et mathematici clarissimi, Opus novum de proportionibus numerorum, motuum, ponderum, sonorum, aliarumque rerum mensurandarum, non solum geometrico more stabilitum, sed etiam varijs experimentis et observationibus rerum in natura, solerti demonstratione illustratum, ad multiplices usus accommodatum, et in V libros digestum. Prætera Artis magnæ, sive de regulis algebraicis, liber unus, abstrusissimus et inexhaustus plane totius arithmeticæ thesaurus, ab authore recens multis in locis recognitus et auctus. Item De aliza regula liber, hoc est, algebraicæ logisticæ suæ, numeros recondita numerandi subtilitate, secundum geometricas quantitates inquirentis, necessaria coronis, nunc demum in lucem edita, Oficina Henricpetrina, Basel, chap De aliza regula libellus, hoc est Operis perfecti sui sive algebraicæ Logisticæ, numeros recondita numerandi subtilitate, secundum geometricas quantitates inquirenti, necessaria coronis, nunc demum in lucem editæ.
[7] Cardano, G. 1663. Hieronymi Cardani mediolanensis Opera omnia in decem tomos digesta, vol 4, Ioannis Antonii Huguetan and Marci Antonii Ravaudn, Lyon, chap Ars magna arithmeticæ, seu liber quadraginta capitulorum et quadraginta quæstionum. Edited by Charles Spon.
[8] Cardano, G. 1968. Ars magna or the rules of algebra. Dover, edited and translated by T. Richard Witmer. · Zbl 0191.27704
[9] Confalonieri, S, The importance of the casus irreducibilis in the ars magna and cardano’s attempt to put a patch in the de regula aliza, Archive for History of Exact Sciences, 69, 257-289, (2015) · Zbl 1329.01017 · doi:10.1007/s00407-015-0149-9
[10] Confalonieri, S. 2015b. The unattainable attempt to avoid the casus irreducibilis for cubic equations. Gerolamo Cardano’s De Regula Aliza. New York: Springer. · Zbl 1325.01001
[11] Confalonieri, S. 2018. Cardano’s De Regula Aliza. Bollettino di Storia delle Scienze Matematiche Accepted. · Zbl 1329.01017
[12] Cossali, P. 1799. Origine, trasporto in Italia, primi progressi in essa dell’Algebra. Reale Tipografia Parmense, two volumes.
[13] Cossali, P. 1966. Storia del caso irriducibile. Istituto veneto di scienze, lettere ed arti, edited by Romano Gatto.
[14] Gavagna, V. 2003. Cardano legge Euclide. I Commentaria in Euclidis Elementa. In: Cardano e la tradizione dei saperi. Atti del Convegno internazionale di studi, eds. M Baldi, G Canziani, 125-144. Milano (23-25 maggio 2002), Franco Angeli.
[15] Gavagna. V. 2012. Dalla Practica arithmeticæ all’Ars magna. Lo sviluppo dell’algebra nel pensiero di Cardano. In Pluralité de l’algèbre à la Renaissance, Champion, eds. Maria-Rosa Massa-Esteve, Sabine Rommevaux, and Maryvonne Spiesser, 237-268.
[16] Kichenassamy, S, Continued proportions and tartaglia’s solution of cubic equations, Historia Mathematica, 42, 407-435, (2015) · Zbl 1330.01023 · doi:10.1016/j.hm.2015.03.004
[17] Lefèvre d’Étaples, J. 1516. Euclidis megarensis geometricorum elementorum libri XV. Campani galli transalpini in eosdem commentariorum libri XV. Theonis alexandrini Bartholamaeo Zamberto veneto interprete, in tredecim priores, commentariorum libri XIII. Hypsiclis alexandrini in duos posteriores, eodem Bartholamaeo Zamberto veneto interprete, commentariorum libri II. Utcunque noster valuit labor conciliata sunt haec omnia, ad studiosorum non paruam (quam optamus) utilitatem: id Magnifico D. Francisco Briconneto postulante. Si haec beneuole suscipiantur, et fructum adferant quem cupidimus: alia eiusdem authoris opera prodibunt in lucem, successum praestante deo, et adiutoribus (ubiubi gentium sint) ad bonarum literarum institutionem probe affectis Gallis, Italis, Germanis, Hispanis, Anglis. Quibus omnibus prospera imprecamur: et puram pro dignitate veramque cognitionis lucem. Henrici Stephani, Paris.
[18] Loria, G. 1931, 1950. Storia delle matematiche. Dall’alba della civiltà al secolo XIX, Hoepli. · Zbl 0039.00101
[19] Tamborini, M. 2003. Per una storia dell’Opus Arithmeticæ Perfectum. In Cardano e la tradizione dei saperi. Atti del Convegno internazionale di studi. Milano (23-25 maggio 2002), Franco Angeli, eds. Marialuisa Baldi and Guido Canziani, 157-190.
This reference list is based on information provided by the publisher or from digital mathematics libraries. Its items are heuristically matched to zbMATH identifiers and may contain data conversion errors. In some cases that data have been complemented/enhanced by data from zbMATH Open. This attempts to reflect the references listed in the original paper as accurately as possible without claiming completeness or a perfect matching.